Wij feliciteren Josine Koning met haar nominatie voor FIH goalkeeper of the Year

Als MD supporten we sporters in hun ontwikkeling samen met Talent Empowerment. Ook Josine Koning behoort tot ‘onze sporters’. We hebben haar gevraagd hoe ze deze nominatie ervaart en hoe drijfveren haar hebben geholpen om deze nominatie te ontvangen.

Afgelopen jaar werd ze voor de tweede keer Wereld Kampioen en voegde ze daarmee haar zoveelste gouden medaille op een eindronde toe aan haar toch al zo indrukwekkende palmares. De 27-jarige Josine Koning is namelijk met het Nederlands Team, naast deze twee, Wereldtitels, ook drievoudig Europees Kampioen (2017, 2019 & 2021) en de regerend Olympisch Kampioen (2021). Daarnaast wonnen Josine en de Oranje Dames ook de Hockey World League (2017), de Champions Trophy (2018) en de Hockey Pro League (2020 & 2021). Sterker nog: van alle eindrondes waaraan Josine deelnam, wonnen zij en haar teamgenoten slechts één keer niet de gouden medaille. En dat was de Hockey Pro League van afgelopen seizoen. Tel daar nog eens 7 Landskampioenschappen (2014, 2015, 2016, 2017, 2018, 2021 & 2022) en 4 Europese clubtitels (3x EHCC, 1x EHL) met Hockeyclub Den Bosch bij op, en je mag inmiddels met recht spreken over een succesvolle carrière. Maar naast deze teamprestaties kwam enkele weken terug nog een mooie verrassing: Josine werd genomineerd voor FIH Goalkeeper of the Year, de prijs voor de beste keepster van de wereld. Wij stelden Josine een aantal vragen over deze individuele nominatie.

Na een uitzonderlijke reeks teamprijzen nu ook een individuele nominatie. Hoe ervaar je dat?

“Het liep eigenlijk wel grappig. Ik hoorde dat ik genomineerd was via de groeps-Whatsapp van de familie. Ik wist dus ook helemaal niet dat er iets in de pijpleiding zat. Maar zeker kijkend naar het proces hoe je genomineerd wordt, waarbij door een expertpanel echt op basis van prestaties een selectie wordt gemaakt, dan vind ik het echt heel bijzonder dat ik genomineerd ben. Zeker ook meenemende dat je als keepster van het Nederlands Elftal ongeveer de helft speelt (Josine speelt de helft van de wedstrijd net zoals haar concullega, red) en daarnaast hebben we al jaren gewoon het allerbeste team van de wereld. En dat maakt het dus over het algemeen moeilijker om je als keeper te laten gelden – überhaupt als keepster van het Nederlands Elftal overigens. De laatste keer dat er een Nederlandse keeper werd genomineerd is alweer 5 jaar geleden. En dat ik hem dan niet win, daar gaat het me eigenlijk niet om. De laatste fase waarin de winnaar gekozen wordt is namelijk wel een substantieel deel een publieksprijs en dan zie je toch vaak dat de winnaar uit landen met veel hockeyfans komt. Dat ik al bij dit groepje zat betekende al veel voor me. Onze coach appte me ook nog: “Wat fijn dat je gezien wordt”. Uiteindelijk sta ik 10 keer per week te trainen om tijdens de wedstrijden 1 à 2 ballen te pakken. Dan is het toch wel cool om op deze manier de erkenning te krijgen voor al die jaren keihard werken.”

Wat zijn de belangrijkste momenten die je naar dit moment gebracht hebben?

“Voor het vorige WK in Londen heb ik de allerbelangrijkste stap in mijn carrière gezet. Daarvoor was ik altijd reservekeeper. Maar tijdens het WK zijn we voor het eerst met 2 eerste keepers verdergegaan, wat dus ook betekende dat we alle twee de helft mochten spelen. En als bonus, mocht ik ook nog eens de shoot-outs keepen. Dat was echt het eerste moment dat ik op het internationale podium kwam en een relevante bijdrage kon leveren. Die lijn heb ik daarna ook doorgezet wat uiteindelijk resulteerde in dat ik tijdens de Olympische Spelen in Tokio de eerste keeper mocht zijn. Die transitie van reservekeeper, naar twee eerste keepers, naar de eerste keeper, dat is iets waar ik trots op ben. Het WK in 2018 en de Spelen in 2021 zijn daarin absoluut de belangrijkste milestones.”

Wat zijn de belangrijkste lessen die je hebt geleerd tijdens je topsportcarrière?

“Mijn belangrijkste eerste les hangt nauw samen met de eerste milestone – het WK in Londen in 2018. Voor dit WK zat ik echt in een soort slachtofferrol. Ik dacht “waarom gunnen ze me dit niet”, en “waarom kiezen ze niet voor mij”. Op een gegeven moment heb ik de knop omgezet dat ik ging kijken naar waar ik wel invloed op had. Toen ben ik pas eigenaar geworden van mijn eigen proces. Als ik beter wil worden, dan moet ík zorg dat ik beter word en moet ik mijn ontwikkeling niet af laten hangen van externe factoren zoals teamgenoten, coaches, selectiebeleid of het weer. Als ik zorg dat ze niet om me heen kunnen, dan kunnen ze dat ook niet. Dit besef, of eigenlijk, deze keuze, is echt een turning point geweest voor mij. En die lijn heb ik richting Tokio eigenlijk doorgezet. Pas toen ben ik mezelf gaan uit durven spreken dat ik de eerste keeper wilde worden. Dan wordt het pas echt. En tot slot heb ik ook nog een wijze les van mijn keeperstrainer gehad, die zeg ik zelf nog wel eens tegen teamgenoten. Hij zei altijd dat je niet altijd voor een “10” kan trainen. Soms heb je gewoon een “7”-dag. Mindere dagen zitten er voor iedereen tussen. Maar dan ook die 7 halen, dat is de opdracht. Met deze mindset zorg je er elke dag voor dat je wel het maximale uit jezelf en uit je training kan halen, zonder het jezelf lastig te maken met frustraties.”

Welke rol hebben jouw drijfveren in jouw carrière gehad?

“Een belangrijke. Want door inzicht in drijfveren ga je dingen herkennen in je eigen gedrag. En dat stelt je in staat om je eigen gedrag, de situatie of je omgeving bewust aan te gaan passen. Zo zeg ik weleens tegen mezelf “zo, je zit weer lekker in de details”, of juist andersom, “nu moeten we eerst vanuit structuur verder”. En natuurlijk het inzicht dat anderen weer hele andere profielen hebben, en dat mijn behoefte voor bijvoorbeeld een blauwe benadering, niet noodzakelijk door de anderen op dat moment gedeeld hoeft te worden. En als je dan kijkt naar mijn belangrijkste lessen die ik geleerd heb, dan zie je dat daar ook wel terug. Dus het plan wat onder het uitspreken van dromen lag, was enorm uitgebreid, analytisch. Ik ging alle randzaken goed regelen, ik ging kwantificeren welke doelstellingen ik moest halen op bijvoorbeeld fitheid en vetpercentage. Daar zie je mijn blauwe en gele drijfveren terug. Maar daarvan weet ik dus ook dat ik me daar weer te veel in kan verliezen. Met frustratie als potentieel risico. En zoals inmiddels wel bekend, hebben we afgelopen jaar veel gesprekken moeten voeren in het team op emotioneel niveau. Over wat je van elkaar nodig hebt om te kunnen presteren. In die gesprekken verwijs ik ook naar mijn MD-profiel. Ik ben groen, dus ik heb behoefte aan harmonie, het fijn met elkaar hebben. De kleine gesprekjes tussen de trainingen. Als je dan expliciet kan maken wat je nodig hebt en wat je niet prettig vindt, dat helpt natuurlijk in zo’n proces. Nog zo’n voorbeeld is dat als ik heel druk of gestrest bent, dat mijn natuurlijke gedrag is dat ik me terug ga trekken. Alleen op de bank zitten, analyseren en het dan zelf op proberen te lossen. Terwijl ik aan de andere kant weet dat juist met familie en vrienden zijn me energie geeft. Nu ik dat weet, doorbreek ik dit patroon heel bewust. Dan kies ik ervoor om even met mijn kleine neefje te spelen, en even niet met hockey, structuur, analyseren, en dat soort zaken bezig te houden.”

Wat gaat je carrière je verder nog brengen?

Mijn volgende echte ijkpunt zijn de Spelen van Parijs in 2024. Daar wil zo graag zijn. En dan deze keer wel met vrienden en familie om me heen. Tijdens de eerste Olympische Spelen heb ik zoveel druk op mezelf gelegd dat ik erg in de “min”-energie zat. Hierdoor heb ik er niet optimaal van kunnen genieten. En dat wil ik over twee jaar in Parijs wel doen, als ik geselecteerd word natuurlijk. Ten tweede, zijn we nu ook met Den Bosch met een nieuw proces bezig, omdat er een aantal belangrijke spelers gestopt zijn. Daarin wil ik ook weer eigenaarschap pakken in het teamproces, zónder dat ik mezelf weer ga verliezen in eindeloos structuren en details. Daarnaast zoek ik ook de maatschappelijke uitdaging, waarin ik stappen wil blijven zetten zodat dit richting het einde van mijn sportcarrière vloeiend in elkaar over loopt. Een jaar geleden heb ik mijn Master Rechten afgerond, en begin dit jaar heb ik een stage Sportrecht bij CMS gedaan. Aankomende periode ga ik weer een project doen bij de KNVB, waar ik juridische ondersteuning ga geven aan de Betaald voetbalclubs bij wanordelijkheden. Ook daar heb ik enorm veel zin in.”

Wil je ook inzicht in jouw drijfveren? Een startsessie met Management Drives is een mooie eerste stap om de sterke punten en valkuilen van jezelf en die van je teamgenoten te ontdekken. Op deze manier kan je gedrag op een positieve en professionele manier bespreken en met elkaar aanpakken.

Lees hier meer over de Startsessie.